Toen was het toch wel even moeilijk om hier te zijn... Vorige week woensdag is de oma van Mariëlle op 91-jarige leeftijd overleden. Familie is dan wel heel ver weg. Even denk je... zal ik toch proberen naar Nederland te gaan om bij de begrafenis te kunnen zijn en met broers en zussen en vader en moeder te delen in het verdriet? Dit heeft Mariëlle toch niet gedaan, om allerlei redenen. We zijn heel blij dat we vorig jaar november bewust afscheid hebben genomen van onze oma. We zijn toen, vlak voor ons vertrek naar Bonaire, nog als gezin bij haar geweest en wisten dat het heel goed mogelijk zou zijn dat het de laatste keer was dat we haar op aarde zouden zien... Oma begreep niet zo veel meer en ook onze tranen niet. Maar misschien keek ze toen al een beetje verder. Wij dachten dat aan haar blijde ogen te zien. Beter afscheid kun je niet hebben toch...
Fijn is het om van familie via de mail goed contact te hebben. We waren zelfs op vakantie, en hadden geen laptop bij ons, waar mee we konden sk ypen.
Even heel dubbel: vakantie op zo'n moment, maar na een dag waarop met, name Mariëlle, zich niet kon geven aan de vakantie hebben we toch erg genoten. Zie ook ons volgende bericht met wat foto’s en indrukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten