zondag 10 februari 2013

Hartje winter op Bonaire....

Hallo allemaal, Het is al een maand geleden dat we hebben gemaild. Tijd om jullie te vertellen hoe het met ons gaat. Het gaat goed met ons. Eric is weer helemaal beter. Dat is heel voorspoedig gaan. Anderhalve week nadat de longontsteking was geconstateerd is hij op het gemakje weer gaan werken en nog weer anderhalve week later was het hoesten over. Op zijn werk voelt hij zich erg op zijn plek, (hij heeft zelfs al een keer een slaapdienst gedraaid, wat hem goed is bevallen omdat de ezels hem in slaap balken en hij zo meer in contact komt met cliënten) hoewel het af en toe best spannend is. Begin van het jaar waren er even helemaal geen cliënten op het mannencentrum en niet omdat er geen mannen in nood zijn, maar omdat de doorverwijzing van cliënten niet goed liep. Gelukkig is er nu weer wel een groep mannen.
Krusada leek financieel heel veel in te moeten leveren. Krusada ontvangt sinds kort overheidsgeld waarvan een deel van de kosten betaald kan worden. De bezuinigingen in Nederland zouden echter ook Krusada niet voorbij gaan, met een korting van meer dan 60% op de begroting voor 2013. Hiermee zou het draaien van het mannencentrum in gevaar komen. Dit is spannend als je net (waarnemend) directeur bent. Tegelijk besef je dan dat dit een grote impact kan hebben op je eigen (financiële) situatie. Een testcase, zou je kunnen zeggen en zo hebben wij het ook ervaren. Het tij is echter flink gekeerd en de financiële korting voor een deel teruggedraaid. Echt een dankpunt! Ons huis wordt steeds meer een thuis. In de tweede week van januari konden we eindelijk de spullen ophalen die wij vanuit Nederland hebben verscheept. 9 weken geleden! Des te groter was voor met name Nienke het feest van het uitpakken. Het leek wel Sinterklaas, hoewel ze van een aantal ‘cadeautjes’ heel goed wist dat het er aan kwam (om haar loopfiets vroeg ze in Nederland al). Boekjes, puzzels, haar bedlampje, ze voelde zich de koning te rijk. Zelf hebben we gemerkt dat je met heel wat minder spullen goed afkunt. Toch waren we bijvoorbeeld ook heel erg blij met onze fietsen en met wat spullen om het huis op te leuken: zoals onze oude zwarte verhuiskist. Het is ook fijn om nu wat boeken in huis te hebben. Ze staan mooi in de boekenkast die we laatst voor een prikkie (20 dollar!) hebben kopen.
Hoewel het binnen steeds gezelliger wordt gaan we toch steeds meer buiten leven. Met name Mariëlle en de kinderen zijn overdag veel buiten. Het is er toch een stuk koeler dan in huis, zeker sinds de tuin gesnoeid is en er meer wind is. Het snoeien van de tuin was overigens een groot karwei dat 3 tuinmannen bijna drie dagen werk heeft gekost. Een terecht ‘cadeautje’ van de huiseigenaar. Volgens contract moeten we het zelf doen, maar er was voor dat wij kwamen al tijden niets aan gedaan. Het resultaat mag er zijn (zie foto’s) In het vervolg mogen we zelf onze kokospalmpjes onderhouden. Gelukkig hebben we van dees en geen wat instructies gekregen, want het is wat anders dan de appelboom of een liguster en vraagt ook wat andere instrumenten.
Al met al hebben we onze draai wat meer gevonden. We raken gewend aan het klimaat (en bereiden ons in gedachten voor op nog hogere temperaturen in de loop van het jaar). De kinderen hebben een ritme, Mariëlle hierdoor ook. We (met name Mariëlle) weet de weg in de supermarkten. De kinderen hebben af en toe een speelmaatje en spelen sowieso op zondag in de gemeente met een aantal kinderen. Het is fijn om weer wat meer contact met Nederland te onderhouden. We maken regelmatig gebruik van de skype, mailen wat en gebruiken soms ook facebook om mee te kijken met oud-collega’s en vrienden die ook zo modern zijn dat ze facebook hebben . Raar en soms lastig daarbij is het tijdverschil. Als wij tijd en aandacht hebben voor een gesprek ligt Nederland op één oor. Maar we worden steeds creatiever. Mariëlle zat pas om 7.30 uur s ochtends te skypen met een zus. Nu we wat meer gesetteld raken is met name Mariëlle wel op zoek naar wat meer activiteiten, zowel om eens even wat anders te doen als om contacten op te bouwen. Eric was begonnen met fietsen. Maar… zoals een aantal van jullie wel heeft gezien of gehoord: Hij was het een beetje verleerd. Gelukkig genezen zijn wonden goed en heeft hij zoals hij zelf zegt de kans gekregen om zijn mannelijkheid te tonen. Zijn mountainbike is er goed van afgekomen en heeft hem al een paar keer naar Krusada ‘gebracht.’ Heen is dit best hard trappen omdat de weg naar Krusada voor een groot deel omhoog gaat. De terugweg gaat uiteraard een stuk gemakkelijker.
Hartelijke groeten van ons, Eric,Marielle,Nienke,Norah